Meer dan een gebouw – Gijs van Malenstein
Om de financiering rond te krijgen werd er op allerlei manieren geld in gezameld voor De Aker. Als kleine jongen sjouwde ik met oud papier van onze melkzaak naar een gebouwtje in de Papiermakerstraat, waar twee vriendelijke oude heren – van de Hoorn en Snoei – het zorgvuldig samenbonden. Jaren later, in 1989, vierde ik mijn eigen bruiloft in De Aker. Het werd een onvergetelijke avond. De Aker was en is meer dan een gebouw – het is een plek van herinneringen, van knapenvereniging Jonathan tot catechisatie, van bibliotheekwerk tot kooravonden, en niet te vergeten de vele vriendelijke beheerders.
Plek van samenkomen, in vreugde en verdriet – Lianne Laseur
Ik kan niet tellen hoe vaak ik door de deuren van De Aker ben gelopen. Mijn leven is op zoveel manieren verweven met deze plek. Als kind genoot ik van de vrolijke middagen en de winterse kinderclubs, waar ik vriendinnetjes ontmoette en plezier had. Later volgden catechisatie, belijdeniscatechese en kringavonden met mooie gesprekken. Jeugdwerk, toerustingsavonden en preekbesprekingen brachten verdieping en verbondenheid. Maar De Aker was er ook bij feestjes, borrels en afscheidsmomenten – een plek van samenkomen, in vreugde en verdriet. Toch verbleekt dat alles bij de voetstappen van mijn tante Alie. Al bijna 40 jaar werkt ze hier met toewijding, waardoor De Aker een thuis is voor velen. Nog steeds kijk ik altijd even of ze er is.
Hannie’s Avontuur bij De Aker – Hannie Maaskant
Jaren geleden werkte ik bij De Aker. Na een grote bruiloft in hartje winter waren we rond 02:00 uur eindelijk klaar met opruimen. Buiten was het ijskoud en mijn autoruiten bevroren, dus ik begon met krabben terwijl collega’s vertrokken. Eindelijk kon ik ook weg—maar het hek was op slot!
Mobiele telefoons bestonden nog niet, en bellen was onmogelijk. Klimmen over het hek leek de enige optie. Opgestapelde kratten, rokje omhoog, en met bonzend hart sprong ik erover. Mijn auto stond nog binnen, dus rende ik door het dorp naar Harrie’s huis. Hij deed verbaasd open, maar hielp me gelukkig. Uiteindelijk kon ik toch naar huis, waar iedereen nietsvermoedend lag te slapen!
Zaterdagmorgen in de keuken van De Aker – Paula Janssen
In de jaren zeventig werd De Aker beheerd door het gastvrije echtpaar Van Aller. Mijn moeder Bep Staal en Gerrie van de Brink zaten in de jeugdraad, en voorafgaand aan een preekbespreking moesten er broodjes gesmeerd worden. Mijn zus en ik mochten altijd mee, een feest op zich!
Gewapend met de achterkant van een lepel besmeerden we broodjes met een dikke laag Bona, gevolgd door een plak kaas of ham. Ondertussen vulde de keuken zich met gezellige gesprekken en de hartelijke lach van mevrouw Van Aller. Natuurlijk werd er koffie en chocomelk gedronken aan het vierkante tafeltje met het Perzische kleedje. Het waren warme, onbezorgde zaterdagochtenden – kostbare herinneringen aan De Aker.
50 jaar later is het weer feest – Henk & Joke van de Ridder
Vijftig jaar geleden stapten we, net getrouwd, vanuit de kerk zó De Aker binnen. We genoten van een gezellige broodmaaltijd met familie, daarna speelden we spelletjes met collega’s en vrienden in de grote zaal. Nu, een halve eeuw later, vierden we hier opnieuw ons jubileum. De Aker voelt nog steeds vertrouwd. En net als toen wast het eten heerlijk. Sommige dingen veranderen nooit, en dat is maar goed ook!
Hoe De Aker zijn naam kreeg – mevrouw Goedvree
In 1974 stond in de kerkbode een oproep om namen op te sturen voor het nieuwe gebouw. Ik diende De Aker in, omdat het “putemmer” betekent – een werktuig om water uit de diepte naar boven te halen. Een mooie symbolische link: zoals een aker water put, zo putten wij hier uit Gods woord. En natuurlijk paste het perfect bij onze woonplaats Putten. Tot mijn verrassing stond de commissie bij mij op de stoep: mijn inzending was gekozen! Ik werd uitgenodigd als eregast voor de opening, een moment om nooit te vergeten. Nu, 50 jaar later, is De Aker nog steeds een plek van ontmoeting. Bijzonder om te bedenken dat mijn inzending zo’n blijvende naam heeft gegeven.
